Uniek Canadees bevrijdingsvuur arriveert na D-Day op Nederlandse bodem in Vlissingen.
World Peace Flame Vlissingen Foto © Multranet Media
Op zondag 9 juni 2024, vanaf 19.44 uur, organiseren World Peace Flames, Canadian Remembrance Torch Foundation, Dutch Liberation Tour Canada, en In Our Fathers’ Footsteps 2025, een gezamenlijke
ceremonie bij het World Peace Flame Monument op het Bellamypark in Vlissingen. Daarbij zullen er televisieopnames gemaakt worden (NOS / BVN). Ondermeer zullen Arno Vael (gedeputeerde) en Marc de
la Fontaine (Canadees militair attaché in Nederland en België) aanwezig zijn.
De stoet vertrekt met IOFF-initiator Karen Hunter uit Canada en de door haar bedachte Remembrance Torch, met de meegevoerde originele vlam van D Day. Er zijn pipers, een halftrack, een jeep en
motoren uit WOII. We gaan vanaf het Michiel de Ruytermonument op de Boulevard in Vlissingen op weg naar het World Peace Flame Monument, Bellamypark.
Programma:
19.30 Stoet met drie pipers en historische voertuigen naar de World Peace Flame, Bellamypark
19.44 Aankomst
19.50 Toespraken: mevrouw Letty Demmers, voorzitter WPF Vlissingen, en Karen Hunter
20.00 Ceremonie: het vermengen van de beide vlammen, aansluitend toespraken door een delegatie van de provincie Zeeland en door wethouder Albert Vader, van
Vlissingen.
De vlam, als bron met de Torch, zal veel worden ingezet bij herdenkingen rond 80 jaar Vrijheid in 2024 (o.a. Slag om de Schelde, Brabantse Wal). En in 2025 door de Royal Canadian Legion in
Nederland en door lokale Oranjeverenigingen.
In Our Fathers’ Footsteps 2025 begint in Vlissingen een twaalfdaags programma voor 120 familieleden van de inmiddels overleden veteranen. We halen dan de nog steeds (!) brandende vlam op. De vlam
zal worden meegevoerd langs de bevrijdingsroutes van de Canadezen. Uiteindelijk wordt de vlam op 4 mei 2025 aangeboden aan de burgemeester van Wageningen
Karen Hunter
De Tweede Wereldoorlog is mijn erfgoed. De oorlog heeft het leven van mijn ouders gevormd en het mijne op veel manieren beïnvloed. De verhalen van mijn ouders vertegenwoordigen, samen met die van
vele andere Canadese babyboomers, de gedeelde geschiedenis van onze generatie. Mijn moeder was verloofd met een Canadese piloot die op Valentijnsdag werd neergeschoten, slechts drie maanden
voordat Duitsland zich overgaf. Mijn vader nam dienst in het Canadese leger toen hij 22 was.
Hij vocht in Italië voordat zijn eenheid de krachten bundelde met de Eerste Canadese Divisie, om Nederland te bevrijden. De zus van mijn vader en vier broers van mijn moeder hebben ook gediend in
de Tweede Wereldoorlog.
Toen ik jong was, hadden papa's oorlogsherinneringen iets spookachtigs: een ingelijste zwart-witfoto van zijn eerste eenheid: de 30e Light Anti-Aircraft Battery van Conn Smyth (The Sportsmen's
Battery), een houten klomp met een inscriptie. Elke 11e november, ongeacht het weer, speldde papa zijn medailles op en marcheerde hij mee, met de plaatselijke Remembrance Day Parade. Ik kan me
zijn gezicht nog steeds voorstellen: zo trots, zo serieus, zo weemoedig.
Toen mijn vader in 1985 met andere veteranen naar Nederland terugkeerde voor de viering van het 40-jarig jubileum van de bevrijding, begon voor hem en voor mijn moeder een 36-jarige vriendschap
met hun Nederlandse gastgezin. Mijn ouders kwamen terug voor het 50-jarig jubileum in 1995 en toen begon papa te praten over zijn oorlogservaringen.
Vier jaar later, op zijn 80ste verjaardag, overhandigde hij mij een bijzonder geschenk: zijn memoires, ‘The War Years’. Hij overleed op 89-jarige leeftijd in 2009. Zijn memoires uit de
oorlogstijd zijn mijn inspiratiebron voor In Our Fathers’ Footsteps. In april en mei 2025 is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd, hoewel weinig veteranen deze mijlpaal zullen meemaken.
Als hun nakomelingen is het onze beurt, onze tijd en ons voorrecht om de herdenkingsfakkel te dragen. Doe met mij mee om deze veteranen te eren en tegelijkertijd de vrede, vrijheid en Nederlandse
vriendschap te vieren waar we van genieten... dat is hun erfenis."
www.inourfathersfootsteps.com
Reactie schrijven