Zondagavond 9 juni 2024 is het unieke Canadees bevrijdingsvuur na D-Day op Nederlandse bodem in Vlissingen aangekomen.
Toespraak Karen Hunter bij het World Peace Flame monument Vlissingen. Foto © Multranet Media
Toespraken bij het World Peace Flame monument
Rond 19:30 uur arriveerden op de boulevard ter hoogte van Michiel de Ruyter een stoet met drie pipers en historische voertuigen. Die vervolgens verder trokken richting het Bellamypark waar het
World Peace Flame monument staat. Daar werden een aantal toespraken gehouden door oud Burgemeester van Vlissingen Letty Demmers, Karen Hunter, Kolonel Marc LaFortune, Arno Vael namens Provincie
Zeeland, en loco-burgemeester Wilfried Boonman van de gemeente Vlissingen. Na de toespraken was het moment daar, de samensmelting van de Wereldvredesvlam Vlissingen en het Canadees
bevrijdingsvuur. RTV Vlissingen was hierbij aanwezig en maakte een verslag van dit unieke gebeuren.
Foto © Multranet Media
Remembrance Torch
De stoet is vertrokken met IOFF-initiator Karen Hunter uit Canada en de door haar bedachte Remembrance Torch, met de meegevoerde originele vlam van D Day. De vlam, als bron met de Torch, zal veel
worden ingezet bij herdenkingen rond 80 jaar Vrijheid in 2024 (o.a. Slag om de Schelde, Brabantse Wal). En in 2025 door de Royal Canadian Legion in Nederland en door lokale
Oranjeverenigingen.
In Our Fathers’ Footsteps 2025 begint in Vlissingen een twaalfdaags programma voor 120 familieleden van de inmiddels overleden veteranen. We halen dan de nog steeds de brandende vlam op. De vlam
zal worden meegevoerd langs de bevrijdingsroutes van de Canadezen. Uiteindelijk wordt de vlam op 4 mei 2025 aangeboden aan de burgemeester van Wageningen
Karen Hunter
"De Tweede Wereldoorlog is mijn erfgoed. De oorlog heeft het leven van mijn ouders gevormd en het mijne op veel manieren beïnvloed. De verhalen van mijn ouders vertegenwoordigen, samen met die
van vele andere Canadese babyboomers, de gedeelde geschiedenis van onze generatie."
Mijn moeder was verloofd met een Canadese piloot die op Valentijnsdag werd neergeschoten, slechts drie maanden voordat Duitsland zich overgaf. Mijn vader nam dienst in het Canadese leger toen hij
22 was. Hij vocht in Italië voordat zijn eenheid de krachten bundelde met de Eerste Canadese Divisie, om Nederland te bevrijden. De zus van mijn vader en vier broers van mijn moeder hebben ook
gediend in de Tweede Wereldoorlog.
Toen ik jong was, hadden papa's oorlogsherinneringen iets spookachtigs: een ingelijste zwart-witfoto van zijn eerste eenheid: de 30e Light Anti-Aircraft Battery van Conn Smyth (The Sportsmen's
Battery), een houten klomp met een inscriptie. Elke 11e november, ongeacht het weer, speldde papa zijn medailles op en marcheerde hij mee, met de plaatselijke Remembrance Day Parade. Ik kan me
zijn gezicht nog steeds voorstellen: zo trots, zo serieus, zo weemoedig.
Toen mijn vader in 1985 met andere veteranen naar Nederland terugkeerde voor de viering van het 40-jarig jubileum van de bevrijding, begon voor hem en voor mijn moeder een 36-jarige vriendschap
met hun Nederlandse gastgezin. Mijn ouders kwamen terug voor het 50-jarig jubileum in 1995 en toen begon papa te praten over zijn oorlogservaringen.
Vier jaar later, op zijn 80ste verjaardag, overhandigde hij mij een bijzonder geschenk: zijn memoires, ‘The War Years’. Hij overleed op 89-jarige leeftijd in 2009. Zijn memoires uit de
oorlogstijd zijn mijn inspiratiebron voor In Our Fathers’ Footsteps.
In april en mei 2025 is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd, hoewel weinig veteranen deze mijlpaal zullen meemaken. Als hun nakomelingen is het onze beurt, onze tijd en ons voorrecht
om de herdenkingsfakkel te dragen. Doe met mij mee om deze veteranen te eren en tegelijkertijd de vrede, vrijheid en Nederlandse vriendschap te vieren waar we van genieten... dat is hun
erfenis."
www.inourfathersfootsteps.com
Reactie schrijven